Villavip Diepenbeek biedt warme zorg
op maat als geen ander

In een VillaVip wonen tien mensen met een beperking samen met een zorgkoppel in een moderne kangoeroewoning. We spreken met Marijke Declercq, zorgcoach binnen de overkoepelende organisatie VillaVip Vlaanderen, over wat het project zo bijzonder maakt en gaan langs bij Jennifer Utsch en David Bleyen in Diepenbeek, om te ontdekken hoe zij, samen met de bewoners, van hun VillaVip woning een warme thuis maken.

“Wat een VillaVip zo uniek maakt, is dat het leven er eigenlijk heel gewoon verloopt”, vertelt Marijke, die in 2018 zelf in de eerste VillaVip trok als zorgkoppel, en vandaag als zorgcoach de West-Vlaamse VillaVip woningen ondersteunt. “Het huis ziet er niet anders uit dan andere woningen, er wordt elke dag samen gekookt en gegeten, en ’s avonds praten de bewoners als een groot gezin bij of kijken ze gezellig een film in de woonkamer. De bewoners leven volgens hun eigen ritme en er is ruimte voor hun eigen hobby’s, interesses en passies.” 

Samen met een inwonend zorgkoppel bouwen ze er aan een fijne thuis waarbij persoonlijke aandacht, warmte en vooral veel liefde centraal staan. “We kiezen er bewust voor om de woningen kleinschalig te houden. Daardoor hebben onze zorgkoppels en het netwerk van hun bewoners een directe communicatielijn met elkaar. Dat zorgt voor veel wederzijds vertrouwen en een grote betrokkenheid van alle partijen”, aldus Marijke.

Ook de manier waarop VillaVip achter de schermen georganiseerd wordt, is behoorlijk uniek. “Onze zorgkoppels zijn eigenlijk zorgondernemers die als het ware hun eigen kleinschalige zorgorganisatie leiden. Vanuit de koepelorganisatie staan wij hen bij met raad en daad en bieden we ondersteuning op maat aan. Terzelfdertijd krijgen de koppels ook veel vrijheid om hun eigen visie te kunnen uitdragen, stellen ze zelf hun bewonersgroep samen en werven ze eigenhandig een klein team van vaste medewerkers aan. Ze hebben dus veel verantwoordelijkheid, maar ook de vrijheid om hun eigen agenda in te plannen. En het allerbelangrijkste: ze staan nooit alleen. Mijn collega’s en ik zijn maar een telefoontje verwijderd en zoeken met plezier mee naar oplossingen voor vragen of problemen.”

Dat was precies wat Jennifer Utsch en David Bleyen zo aantrok in VillaVip. Zij namen begin dit jaar hun intrek als zorgkoppel, samen met hun gezin. “Wij hebben allebei pas op latere leeftijd besloten om de zorg in te gaan. Of eerder: we ontdekten pas op latere leeftijd waar onze passie écht lag”, vertelt Jennifer. Het koppel had van bij de start van hun opleiding verpleegkunde een heel duidelijk beeld van hoe ze zorg wilden verlenen: warm, nabij en kwalitatief. Toen ze kennis maakten met VillaVip, hadden ze meteen het gevoel dat de uitdaging hen op het lijf geschreven was. “We waren na ons eerste gesprek eigenlijk meteen verkocht”, lacht David. “Maar we wilden geen overhaaste beslissing nemen. We wilden er zeker van zijn dat we hier zorg konden bieden zoals wij die willen bieden. Uiteindelijk zat er tussen dat eerste gesprek en onze uiteindelijke start bij VillaVip een jaar. In die tijd is er veel overleg geweest zijn tussen ons en de VillaVip Vlaanderen, waarbij hoe langer hoe duidelijker werd dat we echt een goeie match waren.”

Een hechte familie

Dat ze een goeie match waren, werd snel duidelijk toen ze uiteindelijk als zorgondernemers in het verhaal van VillaVip stapten. “Als zorgkoppel krijgen we de volledige verantwoordelijkheid voor de organisatie van onze woning en de invulling daarvan. Zo konden we zelf een klein team van vaste medewerkers aanwerven die ons ondersteunen bij de dagelijkse werking. Dat zijn mensen die onze visie van warme zorg helemaal delen”, legt Jennifer uit. “Samen met hen en onze bewoners zijn we een hechte familie.”

“We voelen ons hier echt goed, maar dat is vooral omdat we zien dat onze bewoners zich hier ook goed voelen”, voegt David toe. “We beleven alles samen zoals een gezin: er wordt veel plezier gemaakt en gelachen, maar er vloeien ook wel eens tranen. Dat kan en dat mag hier. Hoewel we een aparte voordeur hebben die naar ons privégedeelte leidt, wordt die zelden gebruikt. Er is geen dag waarop we niet aanwezig zijn bij onze bewoners. Zelfs wanneer we een vrije dag hebben en een uitstap met ons kerngezin gepland hebben, springen we voor ons vertrek altijd eens binnen om afscheid te nemen en de bewoners te laten weten wanneer we terug zijn.”

David en Jennifer hebben ook twee kinderen, de negenjarige Louis en zesjarige Emilia, die nu al heel duidelijk de visie van hun mama en papa delen. “Als we de keuze aan hun zouden laten, deden we helemaal niets meer alleen”, lacht David. “Ik overdrijf niet wanneer ik zeg dat we hen voor een gezinsuitstap naar een pretpark soms echt moeten overtuigen om mee te gaan, gewoon omdat ze zo graag tijd doorbrengen met de bewoners. Maar het is uiteraard niet altijd even simpel. Iemand met autisme kan bijvoorbeeld, onbedoeld, nogal onverwacht uit de hoek komen. Voor een kind kan dat hard binnenkomen. We hebben hen daar gelukkig intensief op voor-bereid en blijven dat ook nu nog doen. In zo’n situatie leggen we hen uit waarom die persoon zo reageerde, en op die manier kunnen ze dat plaatsen. Vaak zijn ze vijf minuten later alweer met die bewoner aan het babbelen.”

“Ook daar zijn we echt net als een grote familie hé”, valt Jennifer hem bij. “Het is zo geweldig om te zien hoeveel de bewoners van onze kinderen genieten en omgekeerd. Het mooiste voorbeeld is dat twee van onze bewoners twee keer per maand fruit gaan schillen op de school van onze kinderen, samen met de andere schilmoekes. De aanwezige ouders gaan dan in de klas van hun kinderen fruit schillen, bij Louis en Emilia komt er elk een bewoner die ze dan vol trots voorstellen aan hun vriendjes en juf.” Hartverwarmender kan het niet!

Voor ieder wat wils

De bewoners van VillaVip Diepenbeek hebben heel verschillende problematieken en leeftijden. “Mensen denken vaak dat die combinatie het samenleven moeilijker maakt, maar wij ervaren net het omgekeerde”, zegt Jennifer. “Stel dat alle tien van onze bewoners gebonden zouden zijn aan een rolstoel, dan vraagt een activiteit buitenshuis een veel grotere organisatie. Met één of twee rolstoelgebruikers heb je dat probleem niet. Hetzelfde geldt eigenlijk voor eender welke beperking, of die nu mentaal of fysiek is. Door een gezonde mix te creëren in huis, rekenen de bewoners niet alleen op ons en op de begeleiders, maar ook op elkaar. Daardoor ontstaat er een groot wederzijds respect.”

“We voelen ons hier echt goed, maar dat is vooral omdat we zien
dat onze bewoners zich hier ook goed voelen”

Momenteel bieden Jennifer en David onderdak aan negen bewoners en hebben ze drie begeleiders in dienst. Dat geeft hen de kans om één-op-één met de bewoners aan de slag te gaan en heel erg op maat van elke bewoner te werken. “We hebben zowel een algemene activiteitenplanning als een planning per bewoner”, licht David toe. “Beide planningen komen altijd in samenwerking met onze bewoners tot stand. Ons hoofddoel is immers dat zij zich zo optimaal mogelijk kunnen ontplooien en een zinvolle dagbesteding hebben waar ze zich goed bij voelen. 

Daarom werken we onder meer met een ideeënbus waar elke bewoner zijn of haar ideeën in kan stoppen. Die gebruiken we dan om de algemene activiteitenplanning op te maken, zo is er voor ieder wat wils en hebben onze bewoners daar toch hun eigen inbreng voor kunnen leveren. Het gebeurt wel eens dat een bewoner niet veel zin heeft in een bepaalde activiteit, maar uiteindelijk tijdens zo’n groepsuitstap nieuwe dingen ontdekt die ze leuk vinden. Bovendien zijn ze ook heel trots wanneer een activiteit hun idee was.”

“Voor de persoonlijke planningen baseren we ons op de noden en de talenten van onze bewoners. Die stellen we dan ook altijd op in samenspraak met de bewoner en diens netwerk”, vertelt Jennifer. “Zo hebben we een bewoonster die enorm veel houdt van paarden en dus geregeld aan hippotherapie doet. Een tijdje geleden liet zij vallen dat ze graag wat vaker wou gaan zwemmen. Sindsdien gaat een van onze begeleiders elke maandagvoormiddag met haar naar het zwembad. Wanneer er meer begeleiders beschikbaar zijn en andere bewoners er zin in hebben, gaan zij ook wel eens mee – zo worden persoonlijke activiteiten soms ook groepsactiviteiten.

We hebben bijvoorbeeld een bewoner die heel graag en goed zingt en daar ook twee keer per week lessen voor volgt. Als hij in de douche staat, kan iedereen meegenieten en wordt hij aangemoedigd onder luid applaus. Nog andere bewoners blijven het liefst van al gewoon thuis en helpen mee bij het snijden van de groenten aan de keukentafel. Zij krijgen dan steevast complimenten van hun medebewoners omdat de soep weer zo lekker was. De samenhorigheid die hier heerst, is gewoon prachtig om dag in dag uit te mogen ervaren.” Kortom: in VillaVip Diepenbeek is de zorg even warm en hartelijk als de verse huisgemaakte soep!