“Samen uit, samen thuis”

Tyra werkt als thuisverpleegkundige bij het Wit-Gele Kruis

Hoewel Tyra Wilssens oorspronkelijk dacht dat thuisverpleegkunde niets voor haar zou zijn, geniet ze nu van de vrijheid die ze in haar job heeft. “Ik ben steeds op pad en mag langsgaan bij verschillende mensen thuis. Daar word ik meestal met de glimlach en veel dankbaarheid ontvangen. Ik heb vaak niet het gevoel dat ik aan het werken ben!”

Als thuisverpleegkundige moet je volgens Tyra twee kwaliteiten bezitten die op het eerste gezicht misschien tegenstrijdig lijken. “Je moet zowel zelfstandig kunnen zijn als goed in team kunnen werken. Doordat het Wit-Gele Kruis een zelfsturende organisatie is, verdelen mijn collega’s en ik zelf het werk en maken we onze eigen planning op. Op het moment dat je bezig bent met je patiënten, sta je er wel grotendeels alleen voor. Maar als we in een uitzonderlijke situatie terechtkomen of weten dat een andere collega veel ervaring heeft met een bepaalde problematiek, twijfelen we er niet aan om elkaar te contacteren. 

We bellen al een eerste keer voor we beginnen aan onze ronde, om te horen hoe de dag-planning eruitziet. Stel nu dat ik een opvallend rustige planning heb die dag, dan vraag ik aan collega’s of ik eventueel een patiënt van hen moet overnemen. Omgekeerd weet ik ook dat ik hen altijd mag vragen of ze kunnen bij-springen in mijn ronde. Wie klaar is, belt ook altijd naar de anderen om te vragen of zij ook (bijna) klaar zijn. Samen uit, samen thuis!”

Tyra koos zelf heel bewust voor de avondshift: “Ik werk elke dag van 18 uur tot 22 uur. Zo heb ik eigenlijk de hele dag vrij. Op die manier is deze job echt ideaal om te combineren met een studie. Een uur voor mijn shift start, kijk ik al even mijn ronde en mailbox na en bel ik met mijn collega’s om te horen hoe hun planning eruitziet. En een halfuur later vertrek ik. 

Het aantal patiënten dat ik zie, hangt af van dag tot dag. Soms zijn het er ‘maar’ 15, soms moet ik 22 mensen zien in vier uur. Al wil dat niets zeggen: een dag met 15 kan zwaarder zijn dan een dag met 22. Veel hangt af van de zorgzwaarte van de patiënten. We zetten spuiten, geven sondevoedingen, doen bloedafnames, verzorgen wonden, maken mensen klaar voor bed … En uiteraard doe ik ondertussen een babbeltje met hen. Dat fleurt heel wat patiënten net zo hard op als de medische zorgen die ik hen bied.”