“Een geboorte blijft iets magisch”

Sophie Vandamme is gynaecologe bij AZ Delta

Ze mag dan nog maar enkele maanden aan het werk zijn, gynaecologe Sophie Vandamme kan bijzonder goed de verschillende facetten van haar job verwoorden. “Als mensen een kindje verliezen of ik iemand slecht nieuws moet brengen, is dat uiteraard vreselijk. Maar je kan daar als arts ook een helende rol in opnemen.”

Als gynaecoloog moet je volgens Sophie heel wat verschillende competenties bezitten. “Iets waar mensen vaak niet aan denken bij gynaecologie, is chirurgie. Nochtans is het zeker een meerwaarde om als gynaecoloog ook chirurgisch competent te zijn. Denk maar aan het verwijderen van cysten op de eierstokken of poliepen uit de baarmoeder. Wij zijn ook heel vaak bezig met het uitvoeren van echo’s, zowel gynaecologisch als verloskundig. Het duurt even voor je dit goed beheerst. Stress-bestendigheid is een onmisbare eigenschap: je moet geregeld het hoofd koel kunnen houden in kritieke situaties. En het allerbelangrijkste: je moet ervoor zorgen dat je een vertrouwensband kan opbouwen met je patiënten en dat zij zich goed en gehoord voelen.”

“De intieme relatie die ik heb met mijn patiënten is heel bijzonder. Mensen geven zich letterlijk en figuurlijk bloot als ze bij mij op consultatie komen en dat vraagt uiteraard een heel groot vertrouwen. Als arts is het dan ook ontzettend belangrijk dat je daar discreet en respectvol mee omgaat. Wanneer ik iemand mag begeleiden bij een bevalling vind ik dat een ongelofelijke eer. Een geboorte blijft iets magisch, elke keer opnieuw.”

Hoe magisch zo’n geboorte is, zo pijnlijk kan het zijn wanneer een zwangerschap niet loopt zoals het hoort. “Als mensen een kindje verliezen of ik iemand slecht nieuws moet brengen, is dat uiteraard vreselijk. Maar je kan daar als arts ook een helende rol in opnemen. Ook daar spelen die vertrouwensband en dat respect een grote rol. Op zo’n moment moet je niet tegen mensen zeggen ‘dat ze nog eens opnieuw kunnen proberen’ of ‘dat ze gelukkig al een gezond kindje hebben’. Erken hun verdriet, luister naar wat ze willen delen en beantwoord hun vragen.”

Hoe Sophie’s dag er precies uitziet, kan ze nooit op voorhand voorspellen. “Een geboorte laat zich nu eenmaal meestal niet inplannen. Mijn dag start ik op de materniteit en de chirurgische afdeling waar ik langsga om mijn patiënten te zien. Doorheen de dag doe ik voornamelijk consultaties. Een dag per week sta ik in het operatiekwartier. Tussendoor word ik voor allerhande zaken gebeld: een vrouw met een gynaecologisch probleem op de spoedgevallendienst, een zwangere vrouw die aan de monitor ligt, een nakende bevalling … Mijn dag is dus goedgevuld, onvoorspelbaar en gevarieerd, maar dat maakt het net zo boeiend.”