“Bewoners aan het lachen brengen, 
daar draait het om”

Phaedra is woonleefbegeleider in een woonzorgcentrum

Volgens Phaedra Mourisse zijn een positieve ingesteldheid en enthousiasme onmisbaar in haar functie als woonleefbegeleider bij WZC Hestia. Zij bezit alvast een gezonde dosis van beide en dat werkt ongetwijfeld aanstekelijk op haar omgeving. “Er zijn inderdaad heel wat tekorten in de zorgsector, maar daar hebben onze bewoners geen boodschap aan. Dus maak ik er elke dag opnieuw het beste van.”

Phaedra’s eerdere ervaring als animator was niet met ouderen maar met Belgische hotelgasten in het buitenland. Die ervaring nam ze mee naar het woonzorgcentrum. “Zoals je er in een hotel voor probeert te zorgen dat mensen ten volle kunnen genieten van hun vakantie, zo wil ik mensen in deze laatste fase van hun leven een fantastische tijd bezorgen. Ik vraag dan ook veel input van de bewoners zelf. Het is immers voor hen dat ik er ben.” 

En de input van die bewoners, die kan alle kanten uitgaan. “De ene houdt van zangmomenten, de andere van een quiz of een filmavond. Maar soms komen er ook dingen waar je in eerste instantie niet aan zou denken, zoals ‘nog eens een goeie pitta eten’ bijvoorbeeld”, lacht Phaedra. “Geef toe, we hebben daar soms allemaal wel eens zin in. Zo organiseerde ik onlangs ook een pizza-namiddag waarbij de bewoners zelf pizza maakten om nadien bij een goed glas wijn op te eten.”

Phaedra is verantwoordelijk voor de animatie van zestig senioren. “Een positieve ingesteldheid en enthousiasme zijn voor mij onmisbaar in deze functie. Ja, er zijn inderdaad heel wat tekorten in de zorgsector, maar daar hebben onze bewoners geen boodschap aan. Dus maak ik er elke dag opnieuw het beste van. Ik probeer hun verblijf hier echt naar een hoger niveau te tillen. Je moet dan ook een zekere dosis organisatorisch talent, zelfstandigheid en maturiteit bezitten.”

Elke ochtend start ze de dag met het klaar-zetten van een ontbijtbuffet. “Echt zoals op hotel. Ik loop daar ondertussen rond, kondig de activiteiten van die dag aan en doe een babbeltje met de bewoners. Voor de lunch probeer ik nog een gymnastieksessie aan te bieden. Als er nood is aan hulp bij het middagmaal spring ik bij, anders gebruik ik dat moment als voorbereidingstijd. In de namiddag draait immers alles rond de activiteit van de dag. Elke week maak ik ook tijd voor een één-op-één-activiteit met een van de bewoners. Dat zijn vaak dingen die voor ons heel vanzelfsprekend lijken, zoals nog eens een pintje gaan drinken op café of naar de supermarkt gaan, maar voor hen echt deugd doen. ‘Mijn’ bewoners aan het lachen brengen en even van hun zorgen verlossen, daar draait het om!”