“Het contact met de bewoners is
mijn drijfveer”

Michèle werd na haar pensioen vrijwilliger in een woonzorgcentrum

Dat de woonzorgcentra tijdens de coronapandemie zware klappen te verwerken kreeg, herinneren we ons allemaal. Ook oud-leerkracht Michèle, die niet bij de pakken bleef zitten maar contact opnam met Alexianen Zorggroep Tienen en haar hulp aanbood. “Door de inzet van vrijwilligers heeft het personeel meer tijd om echt met de bewoners bezig te zijn.”

Toen Michèle in 2020 startte als vrijwilliger in de ouderenzorg, was dat in een ander woonzorgcentrum van de Alexianen Zorggroep. “Ik had hen gezegd dat ze me mochten inzetten op de plek waar ze mijn hulp het meeste nodig hadden. Zo kwam ik terecht in een woonzorgcentrum waar het tijdens de eerste coronagolf alle hens aan dek was. Ik gaf er mee eten, gehuld in een beschermingspak met mondmasker, bril en handschoenen.”

Toen de situatie daar gestabiliseerd was, kon Michèle verder aan de slag in een woonzorgcentrum dichterbij. “Aanvankelijk ging ik drie dagen per week helpen als logistieke hulp op de afdeling voor mensen met dementie. Mijn functie is geleidelijk aan geëvolueerd tot die van een soort buddy. Nu ga ik geregeld op stap met mensen die dat nog kunnen en waar het personeel in het woonzorgcentrum niet altijd de tijd voor heeft. Het brengt mij ook meer plezier dan het logistieke werk. Dat is uiteraard ook belangrijk, maar minder mijn ding. Bovendien is het contact met de bewoners altijd mijn drijfveer geweest. Zelfs als logistiek vrijwilliger ging ik vaak een babbeltje slaan met de bewoners.”

Ondertussen houdt ze ook geregeld de cafetaria in het woonzorgcentrum open. “Dat is begonnen doordat een van de bewoners me zei dat ze zin had in een glas cava. Ik ben zo enkele keren een glas met haar gaan drinken in de cafetaria, maar moest dan altijd anderen storen om de sleutel te vragen en in het kassa-systeem te kunnen. Ik heb hen toen gevraagd om me daarin wegwijs te maken en toegang te geven en zo geschiedde. Nu sta ik hier heel vaak achter de bar en draai ik ook soms mee in het seniorenrestaurant. Je moet er wel een stevige dosis organisatorisch talent voor bezitten en met het digitale systeem kunnen werken. Dat is zeker voor oudere vrijwilligers soms een uitdaging. Doordat ik mijn hele loopbaan in het onderwijs heb gestaan, ben ik daar gelukkig goed in thuis.”

“In de cafetaria heerst altijd een leuke ambiance. Je ziet dat mensen er echt van genieten om met z’n allen iets te komen drinken. Ook ik geniet heel erg van het contact en de vriendschappen die ik er heb opgebouwd.”