“De relatie met patiënten is
mijn belangrijkste werkmiddel ”

Lieselotte werkt op een afdeling voor mensen met een verslavingsproblematiek

Als therapeutisch coördinator draagt Lieselotte Vermeulen verschillende petten. Ze begeleidt niet enkel patiënten maar staat – samen met het afdelingshoofd en de afdelingspsychiater – ook in voor het ondersteunen van een interdisciplinair team van verpleeg- en zorgkundigen, ergotherapeuten, creatief therapeuten, bewegingstherapeuten, psychologen en maatschappelijk werkers. Samen hebben ze één doel voor ogen: de mensen op hun afdeling zo goed mogelijk begeleiden in
het omgaan met hun verslavingsproblematiek.

Als we Lieselotte vragen wat haar zo aantrekt in haar job, hoeft ze daar geen seconde over na te denken. “Het heel intensieve menselijke contact”, antwoordt ze. “Als psychologe is de relatie en communicatie met mijn patiënten mijn belangrijkste werkmiddel. Het vraagt ook heel wat wederzijds vertrouwen. Want of je dat nu wilt of niet, je legt in zo’n relatie ook heel veel van je eigen persoon, authenticiteit en kwetsbaarheid. Uiteraard is het belangrijk dat je daarbij handelt vanuit een onderbouwd therapeutisch kader, maar de creativiteit om dat kader aan te passen op maat van de patiënt waarmee je in gesprek bent, is dat net zozeer.” Tegelijk is dat ook net wat haar job soms moeilijk maakt. “Er zijn helaas grenzen aan wat je als hulpverlener kan doen. Soms kan je mensen niet helpen en stoot je tegen die grenzen.  Op zulke momenten voel ik me als psycholoog én als mens machteloos. Maar daar leer je ook wel mee omgaan.”

Als therapeutisch coördinator weegt Lieselotte ook mee op het beleid van de afdeling en het psychiatrisch centrum. “Die combinatie vind ik ontzettend fijn. Het zorgt voor afwisseling én ik kan mijn ervaringen als psycholoog omzetten in beleidsmatig werk. Mee denken over de ontwikkeling van een dienst op een deskundige maar eigenzinnige manier – dat is echt mijn ding. Ook daar speelt creativiteit weer een onmisbare rol. Dat apprecieer ik trouwens enorm aan deze werkplek: er wordt echt gekeken naar je talenten. Ik voel me hier erg gewaardeerd als mens en als medewerker. Aangezien ik zelf ook een leidinggevende functie heb, probeer ik mijn team op dezelfde manier te benaderen. Dat verdienen zij ook, want zonder je team sta
je nergens.”

“Ik weet hoe mijn werkdag begint, maar nooit waar die eindigt”, lacht Lieselotte. “Om 8.15 uur lees ik mijn e-mails, om 8.30 uur hebben we overdracht. Dan overlopen we samen met het hele team het programma van die dag en alle patiënten, zo weten we zeker dat iedereen op de hoogte is. Tot daar het ‘vaste’ gedeelte. Afhankelijk van de dag volgt er daarna een teamvergadering afgewisseld met individuele gesprekken met patiënten of groepssessies. Daarnaast neem ik ook deel aan verschillende werkgroepen en zit ik geregeld samen met
medewerkers om hen te ondersteunen en begeleiden in hun job. Het varieert dus nogal van dag tot dag – je moet ook kunnen inspelen op de noden van het moment. Dat houdt het uitdagend!”