“We reiken patiënten de nodige tools
aan om zelf een uitweg te zien”

Frederic werkt als verpleegkundige bij mensen met psychische problemen

Frederic is verpleegkundige in een psychiatrisch ziekenhuis. Psychiatrisch verpleegkundigen zijn net als kameleons, vindt hij. “Je moet immers altijd vertrekken vanuit de persoon die je voor je hebt. Een aanpak die bij de ene patiënt wel werkt, kan het omgekeerde effect hebben op een andere patiënt.”

“Mensen die hier terechtkomen, zijn ergens in hun leven vastgelopen en worstelen al een tijd met een bepaalde problematiek”, vertelt Frederic. “Zeker wanneer ze hier net arriveren, hebben ze vaak niet de nodige kracht, mogelijkheden of inzichten om het anders aan te pakken. Je moet als psychiatrisch verpleegkundige vooral een grote luister-bereidheid en veel inlevingsvermogen bezitten. Het is niet mijn taak om hen te tonen hoe ze het wel moeten doen, maar om hen de nodige tools aan te reiken waardoor ze zelf opnieuw een uitweg zien.”

Helaas lukt dat niet altijd. “Sommige mensen zijn moegestreden of blijven hervallen. Dat is hard om te zien, maar ik besef dat we – net als in de somatische zorg – niet iedereen kunnen helpen. Daar staat tegenover dat ik al zo vaak deel heb mogen uitmaken van een traject dat positief eindigde. Als ik daar een bijdrage in kan leveren en weet dat ik er mee voor heb kunnen zorgen dat die persoon met een heel andere mindset vertrekt uit het ziekenhuis: dat geeft mij de energie om door te gaan.”

Om ervoor te zorgen dat iedere patiënt zo goed mogelijk geholpen wordt, werken Frederic en zijn collega’s nauw samen met een team van therapeuten, psychologen, psychiaters en maatschappelijk werkers. “We hebben wekelijkse teamoverlegmomenten waarin we elke patiënt bespreken. Daar bekijken we hoe het loopt en of we al dan niet onze aanpak moeten bijsturen. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we elkaar maar één keer per week spreken. Zij springen hier ook door de week geregeld binnen om hun vaststellingen met ons te delen, en ook omgekeerd contacteren wij hen als ons iets opvalt bij een patiënt. We wachten dus zeker niet tot het teamoverleg om belangrijke observaties te delen.”

Structuur is essentieel bij Frapello. “Zowel voor de patiënten als voor de medewerkers”, zegt Frederic. “De vroegdienst loopt van 7 uur tot 15 uur, de late dienst van 13.30 uur tot 21.30 uur. Hoe mijn dag eruitziet, hangt dus voornamelijk af van de shift die ik heb. Als ik ’s ochtends start, ben ik vooral bezig met de patiënten te stimuleren. Ik ga hen wekken, we ontbijten samen, doen de dagopening en overlopen de planning van die dag. Nieuwe opnames doen we in de overlap tussen twee shiften, wanneer we met meer zijn. De therapieën lopen tot 16.30 uur. Als ik pas in de namiddag start, doe ik net het omgekeerde en probeer ik mensen wat tot rust te laten komen. Vaak hebben ze na een heftige dag nood aan een babbel, en daarvoor zijn wij er natuurlijk.”