Hilde Crevits

“Allemaal dankzij de goede handen en steun
van kinesist Jan”

Hilde Crevits en kinesist Jan gaan samen aan de slag

Minister Crevits steekt met veel goesting de handen uit de mouwen in het CM-Zorgverblijf Ter Duinen in Nieuwpoort. Zorgverblijf Ter Duinen biedt de mogelijkheid om op herstel te komen na een ingreep of andere ziekenhuisopname. Ze ontmoet op een druilige donderdag kinesist Jan de Meyer en helpt hem mee met de fysiobehandeling van de kranige Marie Thérèse. Het wordt een intensieve sessie tijdens deze Job Take Over.

Meer zelfstandigheid 

Jan is al meer dan 30 jaar kinesist. Eerst in een eigen groepspraktijk, maar sinds 2013 bij Ter Duinen. “Mijn vorige job was vooral admini-stratief en dat was ik een beetje beu. Ik wou opnieuw werken met mensen, back to basics”. Jan wil zijn patiënten – vooral oudere mensen – fysiek blijven uitdagen. Het is duidelijk: deze enthousiaste en sociaal bewogen kinesist geniet er elke dag van om hulpbehoevende mensen meer zelfstandigheid bij te brengen. Dat doet hij samen met een groot team van kinesisten en andere medewerkers, allemaal met dezelfde gedreven passie. 

“Hier wordt veel meer aandacht besteed aan de psychosociale component dan ik dacht. Elke patiënt heeft zijn eigen verhaal, ervaringen en emoties.” –
Hilde Crevits

Mensen komen hier thuis

Vandaag krijgt hij extra ondersteuning van Vlaams minister van Welzijn en Volksgezondheid Hilde Crevits. Getooid in een witte schort staat ze klaar om mee te helpen. Vóór haar Job Take Over zag ze revalideren als iets louter medisch. Tijdens haar bezoek ziet ze echter een heel andere realiteit. “Hier wordt veel meer aandacht besteed aan de psychosociale component dan ik dacht. Elke patiënt heeft zijn eigen verhaal, ervaringen en emoties.” De kinesisten en bij uitbreiding ook de andere medewerkers bij Ter Duinen zijn allemaal betrokken bij het welzijn van de patiënten. “Het is hier één grote familie”, beaamt Marie Thérèse. Het is haar laatste dag bij Ter Duinen. Ze kan na een knieoperatie en zes weken revalidatie opnieuw stappen en fietsen. “Allemaal dankzij de goede handen en steun van Jan.” Marie Thérèse weet als geen ander de deskundigheid van Jan te appreciëren. Het is dan ook al haar tweede revalidatie bij hem, want een paar jaar geleden was ze hier na een fietsongeval en ook toen was Jan kinesist van dienst. “Mijn fiets is mijn psychiater”, glundert ze, blij dat ze vanaf morgen opnieuw uitstapjes kan maken met haar elektrische fiets.

Een-op-een contact

Tot slot wil minister Crevits nog iets kwijt over Zorgverblijf Ter Duinen. “Ik zag hier overal bijzonder veel wilskracht bij de patiënten, omringd door een hechte ploeg.” Ook het feit dat elke patiënt een vaste kinesist krijgt, is een meerwaarde volgens de minister. “Via dat een-op-een contact kan je echt een band opbouwen om zo te evolueren naar een goed herstel”.

“Ik wil mijn patiënten elke dag fysiek blijven uitdagen.” –
Jan de Meyer

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

Wil je graag op de hoogte blijven van het laatste nieuws bij
Dag v/d Zorg? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief.


                                                         


Phaedra Mourisse

“Bewoners aan het lachen brengen, 
daar draait het om”

Phaedra is woonleefbegeleider in een woonzorgcentrum

Volgens Phaedra Mourisse zijn een positieve ingesteldheid en enthousiasme onmisbaar in haar functie als woonleefbegeleider bij WZC Hestia. Zij bezit alvast een gezonde dosis van beide en dat werkt ongetwijfeld aanstekelijk op haar omgeving. “Er zijn inderdaad heel wat tekorten in de zorgsector, maar daar hebben onze bewoners geen boodschap aan. Dus maak ik er elke dag opnieuw het beste van.”

Phaedra’s eerdere ervaring als animator was niet met ouderen maar met Belgische hotelgasten in het buitenland. Die ervaring nam ze mee naar het woonzorgcentrum. “Zoals je er in een hotel voor probeert te zorgen dat mensen ten volle kunnen genieten van hun vakantie, zo wil ik mensen in deze laatste fase van hun leven een fantastische tijd bezorgen. Ik vraag dan ook veel input van de bewoners zelf. Het is immers voor hen dat ik er ben.” 

En de input van die bewoners, die kan alle kanten uitgaan. “De ene houdt van zangmomenten, de andere van een quiz of een filmavond. Maar soms komen er ook dingen waar je in eerste instantie niet aan zou denken, zoals ‘nog eens een goeie pitta eten’ bijvoorbeeld”, lacht Phaedra. “Geef toe, we hebben daar soms allemaal wel eens zin in. Zo organiseerde ik onlangs ook een pizza-namiddag waarbij de bewoners zelf pizza maakten om nadien bij een goed glas wijn op te eten.”

Phaedra is verantwoordelijk voor de animatie van zestig senioren. “Een positieve ingesteldheid en enthousiasme zijn voor mij onmisbaar in deze functie. Ja, er zijn inderdaad heel wat tekorten in de zorgsector, maar daar hebben onze bewoners geen boodschap aan. Dus maak ik er elke dag opnieuw het beste van. Ik probeer hun verblijf hier echt naar een hoger niveau te tillen. Je moet dan ook een zekere dosis organisatorisch talent, zelfstandigheid en maturiteit bezitten.”

Elke ochtend start ze de dag met het klaar-zetten van een ontbijtbuffet. “Echt zoals op hotel. Ik loop daar ondertussen rond, kondig de activiteiten van die dag aan en doe een babbeltje met de bewoners. Voor de lunch probeer ik nog een gymnastieksessie aan te bieden. Als er nood is aan hulp bij het middagmaal spring ik bij, anders gebruik ik dat moment als voorbereidingstijd. In de namiddag draait immers alles rond de activiteit van de dag. Elke week maak ik ook tijd voor een één-op-één-activiteit met een van de bewoners. Dat zijn vaak dingen die voor ons heel vanzelfsprekend lijken, zoals nog eens een pintje gaan drinken op café of naar de supermarkt gaan, maar voor hen echt deugd doen. ‘Mijn’ bewoners aan het lachen brengen en even van hun zorgen verlossen, daar draait het om!”

WOONLEEFBEGELEIDER 

Phaedra Mourisse
WZC Hestia
  • is 25 jaar
  • studeerde af als bachelor in toerisme- en recreatiemanagement
  • werkt nu vier jaar als woonleefbegeleider bij WZC Hestia
  • was eerder animator voor hotelgasten in het buitenland: “Nadat ik daar een jaar werkte, twijfelde ik om te settelen in het buitenland of terug te keren naar België. Ik besloot voor dat laatste te gaan en voelde me meteen aangesproken door de vacature bij Hestia.”

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

Wil je graag op de hoogte blijven van het laatste nieuws bij
Dag v/d Zorg? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief.


                                                         


Sara Merckx

“Stabiliteit en nabijheid zorgen voor
rust en veiligheid

Sara biedt als integrale begeleider ondersteuning in een gezinshuis

In de gezinswerking van Jeugddorp wonen kinderen en jongeren uit de bijzondere jeugdzorg samen met gezinshuisouders in een alledaagse woning. Sara maakte vijf jaar geleden als begeleider de overstap van een klassieke leefgroep naar het gezinshuis van Bert en Hilde. 

Het woord zegt het zelf: in een gezinshuis woont een gezin in een huis. “Het is dan wel geen klassiek gezin, maar wie hier woont vormt op dat moment wel echt een gezin. Kinderen verblijven vaak langere tijd in een gezinshuis, waardoor je echt een band kan opbouwen met elkaar. Er is ook minder verloop: als Bert en Hilde er niet zijn, ben ik er en omgekeerd. Er is dus veel stabiliteit en nabijheid, wat op zijn beurt voor rust en veiligheid zorgt. Zeker bij kinderen die al heel wat meemaakten, is dat belangrijk. Hier krijgen ze de tijd en de ruimte om mensen opnieuw te leren vertrouwen.”

Net als in een gewoon gezin heeft Sara heel wat verschillende taken. “Ik ben er altijd wanneer de zes kinderen, die momenteel tussen de 11 en 21 jaar oud zijn, thuiskomen van school. Dan beginnen ze meteen aan hun huiswerk en ga ik geregeld bij elk van hen langs om hen daarbij te begeleiden. Maar als ze op zo’n moment aangeven dat ze nood hebben aan een luisterend oor, of ik merk dat, is daar natuurlijk ook ruimte voor. 

Daarnaast neem ik ook een stukje van het huishouden op mij. Ik doe de was en de strijk, ruim de speelkamer op, haal te kleine kleding uit de kasten … We hebben allemaal onze eigen taken – ook de jongeren trouwens. Koken is bijvoorbeeld meestal een taak van Bert, maar als het hem toch eens niet lukt, neem ik dat soms over. Je moet zeker flexibel en multi-inzetbaar zijn in deze job, maar dat vind ik net fijn. Dat ik hier op zoveel verschillende manieren mee mag bouwen aan een plek waar deze kinderen en jongeren zich geliefd voelen en zichzelf kunnen zijn, dat geeft mij elke dag weer zin om te komen werken.”

INTEGRALE BEGELEIDER

Sara Merckx
Jeugdorp vzw
  • is 44 jaar
  • studeerde orthopedagogie
  • werkt vijf jaar als integrale begeleider in een gezinshuis van Jeugddorp
  • vond deze job tijdens haar zoektocht naar een betere work-life-balance: “Ik heb hiervoor steeds in een leefgroep gewerkt. Maar ik heb zelf vier kinderen en wou halftijds aan de slag met minder wisselende uren. Deze job bleek een ideale match.” 

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

Wil je graag op de hoogte blijven van het laatste nieuws bij
Dag v/d Zorg? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief.


                                                         


Michèle Boesmans

“Het contact met de bewoners is
mijn drijfveer

Michèle werd na haar pensioen vrijwilliger in een woonzorgcentrum

Dat de woonzorgcentra tijdens de coronapandemie zware klappen te verwerken kreeg, herinneren we ons allemaal. Ook oud-leerkracht Michèle, die niet bij de pakken bleef zitten maar contact opnam met Alexianen Zorggroep Tienen en haar hulp aanbood. “Door de inzet van vrijwilligers heeft het personeel meer tijd om echt met de bewoners bezig te zijn.”

Toen Michèle in 2020 startte als vrijwilliger in de ouderenzorg, was dat in een ander woonzorgcentrum van de Alexianen Zorggroep. “Ik had hen gezegd dat ze me mochten inzetten op de plek waar ze mijn hulp het meeste nodig hadden. Zo kwam ik terecht in een woonzorgcentrum waar het tijdens de eerste coronagolf alle hens aan dek was. Ik gaf er mee eten, gehuld in een beschermingspak met mondmasker, bril en handschoenen.”

Toen de situatie daar gestabiliseerd was, kon Michèle verder aan de slag in een woonzorgcentrum dichterbij. “Aanvankelijk ging ik drie dagen per week helpen als logistieke hulp op de afdeling voor mensen met dementie. Mijn functie is geleidelijk aan geëvolueerd tot die van een soort buddy. Nu ga ik geregeld op stap met mensen die dat nog kunnen en waar het personeel in het woonzorgcentrum niet altijd de tijd voor heeft. Het brengt mij ook meer plezier dan het logistieke werk. Dat is uiteraard ook belangrijk, maar minder mijn ding. Bovendien is het contact met de bewoners altijd mijn drijfveer geweest. Zelfs als logistiek vrijwilliger ging ik vaak een babbeltje slaan met de bewoners.”

Ondertussen houdt ze ook geregeld de cafetaria in het woonzorgcentrum open. “Dat is begonnen doordat een van de bewoners me zei dat ze zin had in een glas cava. Ik ben zo enkele keren een glas met haar gaan drinken in de cafetaria, maar moest dan altijd anderen storen om de sleutel te vragen en in het kassa-systeem te kunnen. Ik heb hen toen gevraagd om me daarin wegwijs te maken en toegang te geven en zo geschiedde. Nu sta ik hier heel vaak achter de bar en draai ik ook soms mee in het seniorenrestaurant. Je moet er wel een stevige dosis organisatorisch talent voor bezitten en met het digitale systeem kunnen werken. Dat is zeker voor oudere vrijwilligers soms een uitdaging. Doordat ik mijn hele loopbaan in het onderwijs heb gestaan, ben ik daar gelukkig goed in thuis.”

“In de cafetaria heerst altijd een leuke ambiance. Je ziet dat mensen er echt van genieten om met z’n allen iets te komen drinken. Ook ik geniet heel erg van het contact en de vriendschappen die ik er heb opgebouwd.”

VRIJWILLIGER

Michèle Boesmans
WZC Passionisten
  • is 65 jaar
  • studeerde af als master in de wiskunde en stond haar hele leven voor de klas
  • is sinds 2020 vrijwilliger in WZC Passionisten
  • besloot samen met haar echtgenoot om hulp te bieden in een woonzorgcentrum: “We deden al langer vrijwilligerswerk, maar nooit eerder in de ouderenzorg. Maar de trieste verhalen uit woonzorgcentra tijdens corona grepen ons enorm aan.”

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

Wil je graag op de hoogte blijven van het laatste nieuws bij
Dag v/d Zorg? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief.


                                                         


Maria Kerckhofs

“Werken in een woonzorgcentrum
is enorm veelzijdig

Maria begeleidt ouderen tijdens hun verblijf in een woonzorgcentrum

Als iemand haar veertig jaar geleden gezegd had dat ze als maatschappelijk werker in de ouderenzorg zou belanden, had ze het niet geloofd. Toch solliciteerde Maria Kerckhofs tien jaar later voor een job in woonzorgcentrum Wedbos. En daar heeft ze nog geen seconde spijt van gehad. “Mijn deur staat altijd open en mensen mogen op elk moment komen aankloppen wanneer ze me nodig hebben.”

Toen Maria in de jaren negentig startte bij woonzorgcentrum Wedbos, was er niet één sociaal dossier te vinden. “Ik heb als het ware mee aan de wieg gestaan van de uitbouw van de dienstverlening in het woonzorg-centrum. Ik gaf rondleidingen en informatie aan geïnteresseerde ouderen, plaatste hen op de wachtlijst, deed de opnamegesprekken van nieuwe bewoners, stelde voor iedereen een sociale fiche op … Mijn job was dus vanaf dag één heel veelzijdig en gevarieerd, en ik deed het ook meteen graag. Vandaag is Wedbos een kwalitatief woonzorgcentrum met een sterk team waar ik trots deel van uitmaak.”

De opnamegesprekken zijn een belangrijk onderdeel van Maria’s takenpakket gebleven. “Daar investeer ik nog steeds veel tijd in. Hoe beter we op de hoogte zijn van onze bewoners, hoe gerichter de zorg die we hen kunnen bieden. En omgekeerd vind ik het essentieel dat zij alle nodige informatie over onze werking en hun verblijf krijgen. Welke financiële mogelijkheden zijn er, welke afspraken gelden er in ons woonzorgcentrum, hoe kunnen we hun verblijf hier zo aangenaam mogelijk maken? Ook daarna blijf ik beschikbaar voor al hun vragen. Mijn deur staat altijd open en mensen mogen op elk moment komen aankloppen wanneer ze me nodig hebben.”

“Het is ook mijn taak om mee problemen te detecteren en op te lossen, zowel bij bewoners als op de werkvloer.” Vanuit de sociale dienst werk ik graag multidisciplinair en  zetel ik mee in het directieoverleg. Ik maakte eveneens deel uit van de werkgroepen over dementie en palliatieve zorgen. Ik heb me zelf intensief verdiept en bijgeschoold in alles wat te maken heeft met het levenseinde. Je merkt dat het zowel bij de bewoners als hun familie veel rust geeft dat er samen over gepraat wordt en dat er dingen op papier gezet worden. Dat vind ik ook heel mooi aan mijn job: dat ik mensen van begin tot einde mag bijstaan. In volle coronatijd hebben we zeker mensen teleur-gesteld omdat we zelf gebonden waren aan de regelgeving van de overheid. Dit was voor mij een heel zware periode in mijn carrière. Het feit dat mensen niet op een menswaardige manier afscheid hebben kunnen nemen van hun geliefden was zowel voor bewoners, hun familie als voor alle zorgverleners zeer zwaar om te dragen. Precies daarom vind ik het zo belangrijk om daar nu extra op in te zetten.”

MAATSCHAPPELIJK WERKER

Maria Kerckhofs
Sociaal Huis Geel
  • is 63 jaar
  • studeerde maatschappelijk werk
  • werkt al 32 jaar als maatschappelijk werker in woonzorgcentrum Wedbos
  • had nooit gedacht dat ze met ouderen zou werken: “Als ze me tijdens mijn studies gezegd hadden dat ik later het grootste deel van mijn carrière in een woonzorgcentrum zou spenderen, was ik wellicht meteen gestopt met studeren. Maar wat ben ik blij dat ik ruim dertig jaar terug toch voor deze job solliciteerde”

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

Wil je graag op de hoogte blijven van het laatste nieuws bij
Dag v/d Zorg? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief.


                                                         


Frederic

“We reiken patiënten de nodige tools
aan om zelf een uitweg te zien”

Frederic werkt als verpleegkundige bij mensen met psychische problemen

Frederic is verpleegkundige in een psychiatrisch ziekenhuis. Psychiatrisch verpleegkundigen zijn net als kameleons, vindt hij. “Je moet immers altijd vertrekken vanuit de persoon die je voor je hebt. Een aanpak die bij de ene patiënt wel werkt, kan het omgekeerde effect hebben op een andere patiënt.”

“Mensen die hier terechtkomen, zijn ergens in hun leven vastgelopen en worstelen al een tijd met een bepaalde problematiek”, vertelt Frederic. “Zeker wanneer ze hier net arriveren, hebben ze vaak niet de nodige kracht, mogelijkheden of inzichten om het anders aan te pakken. Je moet als psychiatrisch verpleegkundige vooral een grote luister-bereidheid en veel inlevingsvermogen bezitten. Het is niet mijn taak om hen te tonen hoe ze het wel moeten doen, maar om hen de nodige tools aan te reiken waardoor ze zelf opnieuw een uitweg zien.”

Helaas lukt dat niet altijd. “Sommige mensen zijn moegestreden of blijven hervallen. Dat is hard om te zien, maar ik besef dat we – net als in de somatische zorg – niet iedereen kunnen helpen. Daar staat tegenover dat ik al zo vaak deel heb mogen uitmaken van een traject dat positief eindigde. Als ik daar een bijdrage in kan leveren en weet dat ik er mee voor heb kunnen zorgen dat die persoon met een heel andere mindset vertrekt uit het ziekenhuis: dat geeft mij de energie om door te gaan.”

Om ervoor te zorgen dat iedere patiënt zo goed mogelijk geholpen wordt, werken Frederic en zijn collega’s nauw samen met een team van therapeuten, psychologen, psychiaters en maatschappelijk werkers. “We hebben wekelijkse teamoverlegmomenten waarin we elke patiënt bespreken. Daar bekijken we hoe het loopt en of we al dan niet onze aanpak moeten bijsturen. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we elkaar maar één keer per week spreken. Zij springen hier ook door de week geregeld binnen om hun vaststellingen met ons te delen, en ook omgekeerd contacteren wij hen als ons iets opvalt bij een patiënt. We wachten dus zeker niet tot het teamoverleg om belangrijke observaties te delen.”

Structuur is essentieel bij Frapello. “Zowel voor de patiënten als voor de medewerkers”, zegt Frederic. “De vroegdienst loopt van 7 uur tot 15 uur, de late dienst van 13.30 uur tot 21.30 uur. Hoe mijn dag eruitziet, hangt dus voornamelijk af van de shift die ik heb. Als ik ’s ochtends start, ben ik vooral bezig met de patiënten te stimuleren. Ik ga hen wekken, we ontbijten samen, doen de dagopening en overlopen de planning van die dag. Nieuwe opnames doen we in de overlap tussen twee shiften, wanneer we met meer zijn. De therapieën lopen tot 16.30 uur. Als ik pas in de namiddag start, doe ik net het omgekeerde en probeer ik mensen wat tot rust te laten komen. Vaak hebben ze na een heftige dag nood aan een babbel, en daarvoor zijn wij er natuurlijk.”

PSYCHIATRISCH VERPLEEGKUNDIGE

Frederic
PZ Frapello
  • is 50 jaar
  • studeerde oorspronkelijk mechanica en behaalde in 2012 zijn graduaat in de verpleegkunde
  • werkt sinds 2017 als psychiatrisch verpleegkundige bij Frapello
  • was op zoek naar een nieuwe uitdaging toen hij als zijstromer in de zorg terechtkwam: “Ik wou meer met mensen werken en minder met machines. De menselijke psyche heeft me altijd geboeid. Van het ene kwam het andere en plots zat ik weer op de schoolbanken!”

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

Wil je graag op de hoogte blijven van het laatste nieuws bij
Dag v/d Zorg? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief.


                                                         


Elma Nocajevic

“Er bestaat niets mooier dan ouderen
gelukkig maken”

Elma werkt als zorgkundige in een woonzorgcentrum

De 23-jarige Elma werkt elk dag met mensen die minstens drie keer zo oud zijn als zij en kan zich momenteel geen betere job voorstellen. “Het klopt dat we vaak veel werk hebben en weinig tijd om tussendoor babbeltjes te slaan, maar je kan ook met de mensen praten terwijl je hen aan het verzorgen bent hé!”

Hoewel Elma er net een heleboel nachtshiften heeft opzitten, lijkt ze vol energie te zitten en spreekt ze met ontzettend veel enthousiasme over haar job. “Wanneer mensen voor het eerst bij ons in het woonzorgcentrum komen, hebben ze het vaak heel moeilijk en hebben ze de neiging om zich af te sluiten. Velen van hen hebben dan ook net afscheid moeten nemen van de plek waar ze hun leven hebben doorgebracht. Met de nodige empathie en veel geduld slaag ik erin om toch een heel mooie vertrouwensband op te bouwen met deze mensen. Hen gelukkig maken, zien openbloeien … Er bestaat niets mooier!”

Als je met ouderen werkt, hoort afscheid nemen er helaas onvermijdelijk bij. “Het woonzorgcentrum is meestal iemands laatste woonplaats. Hen achteruit zien gaan en zien lijden: dat is verschrikkelijk. Deze week zijn we vier mensen verloren. Dat went niet. Het zwaarste vind ik om de kamer van zo’n bewoner binnen te gaan en er op dezelfde dag al iemand nieuw aan te treffen. Dan besef je echt dat die persoon nooit meer terugkomt.”

In Maasmeander werken ze met drie shifts: een ochtendshift van 6u30 tot 13u45, een late shift van 14u15 tot 22u en een nachtshift van 21u45 tot 7u de volgende ochtend. “Ik doe ze allemaal”, lacht Elma. “Maar welke shift je ook doet: die start altijd met een briefing. Bij de ochtendshift begin ik na die briefing met het verzorgen, wassen en aankleden van de bewoners. Wie klaar is, breng ik naar het ontbijt en na het eten terug naar de kamer. Rond 10u30 volgt er dan opnieuw een briefing over zaken die we die ochtend hebben opgemerkt bij de bewoners. Daarna dekken we de tafels voor het middageten en halen we de bewoners om te genieten van een driegangenmenu!”

Wanneer iedereen na de lunch terug naar de kamer werd gebracht, is er ruimte voor wat Elma ‘personeel-en-bewonerstijd’ noemt. “Dan neem ik bijvoorbeeld enkele potjes nagellak en een vijl en ga ik langs bij de bewoners om hen een manicure te geven en intussen een babbeltje te doen. ’t Is ook zo dat je die vertrouwensband krijgt. Het klopt inderdaad dat we vaak veel werk hebben en weinig tijd om tussendoor babbeltjes te slaan, maar je kan ook met de mensen praten terwijl je hen aan het verzorgen bent hé!”

ZORGKUNDIGE

Elma Nocajevic
WZC Maasmeander
  • is 23 jaar
  • studeerde bejaardenzorg en is nog bezig met een bachelor in de verpleegkunde
  • startte in 2021 als zorgkundige bij woonzorgcentrum Maasmeander 
  • koos er heel bewust voor om te werken met ouderen: “Ik woon al zeven jaar in België maar ben afkomstig uit Bosnië. Mijn groot-ouders wonen daar nog. De mensen die ik verzorg zijn eigenlijk een beetje mijn Belgische oma’s en opa’s!” 

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

Wil je graag op de hoogte blijven van het laatste nieuws bij
Dag v/d Zorg? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief.


                                                         


Stijn De Boer

“Het zit in je bloed

Stijn is medisch laboratoriumtechnoloog bij Rode Kruis-Vlaanderen

Samen met zijn collega-laboranten test Stijn De Boer elke voormiddag maar liefst 12.000 bloedstalen van de bloedproducten die in de vroege namiddag naar verschillende ziekenhuizen verspreid over heel Vlaanderen vertrekken. “Het bloed dat ik getest en goedgekeurd heb, zou ik zonder twijfel aan mijn eigen kinderen geven.”

“Ik werk momenteel in twee labo’s van Rode Kruis-Vlaanderen: het CELA en het HILA. Het CELA is het Centraal Donorlabo waar alle stalen van binnenkomende donaties van bloed, bloedplaatjes en plasma getest worden. HILA staat voor Histocompatibiliteit en Immuno-genetica Laboratorium – daar wordt vooral gewerkt rond orgaan- en stamceltransplantaties. In het CELA werk ik al 21 jaar, in het HILA spring ik tijdelijk bij ter ondersteuning.”

De combinatie van beide laboratoria vindt Stijn boeiend omdat ze elk een heel andere manier van werken vragen. “Elke nacht komen in het CELA zo’n 12.000 stalen toe die wij ’s ochtends moeten testen. De resultaten daarvan moeten voor 13u ’s middags beschikbaar zijn, zodat de bloedproducten tijdig verdeeld kunnen worden onder de verschillende ziekenhuizen. Die testen gebeuren automatisch. In het HILA daarentegen moet je net veel manuele handelingen verrichten en zelf resultaten interpreteren. Dankzij de intensieve opleidings-trajecten worden we als laboranten opgeleid tot experten in ons veld.”

Of de werkdruk niet erg hoog is als er elke ochtend zoveel belangrijke bloedstalen op je te liggen wachten? “Ik hou wel van wat uitdaging en probeer alles positief te bekijken. Als er iets verkeerd loopt, dan is dat natuurlijk niet fijn, maar je kan er altijd iets uit leren. Het gebeurt wel eens dat er een toestel defect is. Daarom heb ik me bijgeschoold in de werking van de apparaten die we gebruiken.”

Rode Kruis-Vlaanderen geeft haar werknemers dan ook geregeld de kans om bijscholingen op maat te volgen. “Integriteit, teamgerichtheid en zin voor initiatief en professionaliteit zijn niet voor niets de kernwaarden van de organisatie. Niet alleen is Rode Kruis-Vlaanderen een fijne werkgever, ook mijn collega’s zijn stuk voor stuk toppers.”

“Ik haal ontzettend veel voldoening uit mijn job. Als je weet waar het bloed dat Rode Kruis-Vlaanderen inzamelt zoal voor gebruikt wordt, dan weet je ook meteen waarom je het doet. Het wordt vooral ingezet voor transfusies bij trauma- en leukemiepatiënten. Het is toch altijd leuk als je weet dat je anderen hebt kunnen helpen. En ik haal ook fierheid uit wat ik doe: als ik rondleidingen geef, vertel ik er steeds bij dat ik het bloed dat ik getest en goedgekeurd heb zonder enige twijfel aan mijn eigen kinderen zou geven.”

LABORANT

Stijn De Boer
Rode Kruis-Vlaanderen
  • is 48 jaar
  • was oorspronkelijk kok van opleiding maar schoolde zich om tot graduaat in de Biotechnologie
  • werkt 21 jaar als medisch laboratoriumtechnoloog bij Rode Kruis-Vlaanderen
  • heeft zorg en welzijn in het bloed zitten: “Mijn beide ouders werken in de zorg-sector en mijn broer en zus ook. Daardoor heb ik zelf ook altijd een grote interesse voor de zorg gehad. Toen ik de kans kreeg om me om te scholen, heb ik dus niet getwijfeld.”
  • is vakbondsafgevaardigde voor ACV-PULS

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

Wil je graag op de hoogte blijven van het laatste nieuws bij
Dag v/d Zorg? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief.


                                                         


Lieselotte Vermeulen

“De relatie met patiënten is
mijn belangrijkste werkmiddel

Lieselotte werkt op een afdeling voor mensen met een verslavingsproblematiek

Als therapeutisch coördinator draagt Lieselotte Vermeulen verschillende petten. Ze begeleidt niet enkel patiënten maar staat – samen met het afdelingshoofd en de afdelingspsychiater – ook in voor het ondersteunen van een interdisciplinair team van verpleeg- en zorgkundigen, ergotherapeuten, creatief therapeuten, bewegingstherapeuten, psychologen en maatschappelijk werkers. Samen hebben ze één doel voor ogen: de mensen op hun afdeling zo goed mogelijk begeleiden in
het omgaan met hun verslavingsproblematiek.

Als we Lieselotte vragen wat haar zo aantrekt in haar job, hoeft ze daar geen seconde over na te denken. “Het heel intensieve menselijke contact”, antwoordt ze. “Als psychologe is de relatie en communicatie met mijn patiënten mijn belangrijkste werkmiddel. Het vraagt ook heel wat wederzijds vertrouwen. Want of je dat nu wilt of niet, je legt in zo’n relatie ook heel veel van je eigen persoon, authenticiteit en kwetsbaarheid. Uiteraard is het belangrijk dat je daarbij handelt vanuit een onderbouwd therapeutisch kader, maar de creativiteit om dat kader aan te passen op maat van de patiënt waarmee je in gesprek bent, is dat net zozeer.” Tegelijk is dat ook net wat haar job soms moeilijk maakt. “Er zijn helaas grenzen aan wat je als hulpverlener kan doen. Soms kan je mensen niet helpen en stoot je tegen die grenzen.  Op zulke momenten voel ik me als psycholoog én als mens machteloos. Maar daar leer je ook wel mee omgaan.”

Als therapeutisch coördinator weegt Lieselotte ook mee op het beleid van de afdeling en het psychiatrisch centrum. “Die combinatie vind ik ontzettend fijn. Het zorgt voor afwisseling én ik kan mijn ervaringen als psycholoog omzetten in beleidsmatig werk. Mee denken over de ontwikkeling van een dienst op een deskundige maar eigenzinnige manier – dat is echt mijn ding. Ook daar speelt creativiteit weer een onmisbare rol. Dat apprecieer ik trouwens enorm aan deze werkplek: er wordt echt gekeken naar je talenten. Ik voel me hier erg gewaardeerd als mens en als medewerker. Aangezien ik zelf ook een leidinggevende functie heb, probeer ik mijn team op dezelfde manier te benaderen. Dat verdienen zij ook, want zonder je team sta
je nergens.”

“Ik weet hoe mijn werkdag begint, maar nooit waar die eindigt”, lacht Lieselotte. “Om 8.15 uur lees ik mijn e-mails, om 8.30 uur hebben we overdracht. Dan overlopen we samen met het hele team het programma van die dag en alle patiënten, zo weten we zeker dat iedereen op de hoogte is. Tot daar het ‘vaste’ gedeelte. Afhankelijk van de dag volgt er daarna een teamvergadering afgewisseld met individuele gesprekken met patiënten of groepssessies. Daarnaast neem ik ook deel aan verschillende werkgroepen en zit ik geregeld samen met
medewerkers om hen te ondersteunen en begeleiden in hun job. Het varieert dus nogal van dag tot dag – je moet ook kunnen inspelen op de noden van het moment. Dat houdt het uitdagend!”

PSYCHOLOOG

Lieselotte Vermeulen
P.C. Dr. Guislain
  • is 38 jaar
  • studeerde af als master in de klinische psychologie en volgde daarna een postgraduaat cognitieve gedragstherapie en legt zich nu vooral toe op schematherapie
  • werkt sinds 2018 als therapeutisch coördinator bij Vàleo, een opname- en behandelafdeling voor mensen met een afhankelijkheids-problematiek binnen het P.C. Dr. Guislain
  • koos heel bewust voor de verslavingszorg: “Ik heb ruim tien jaar op de psychiatrische afdeling van een algemeen ziekenhuis gewerkt. Daar ontdekte ik dat de verslavingszorg echt mijn ding is. In deze job kan ik mensen daarin langdurig begeleiden.”

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

Wil je graag op de hoogte blijven van het laatste nieuws bij
Dag v/d Zorg? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief.


                                                         


Dries

“Hier kan je een sterke band opbouwen”

Dries vertelt over zijn job als woonbegeleider voor mensen met een beperking

Dries is woonbegeleider van twee leefgroepen bij Kompas vzw. “Door jarenlang met dezelfde mensen te werken kan je echt een band opbouwen. Het vergt veel tijd en moeite om dat te doen maar je krijgt er wel iets unieks voor terug, dat vind je niet in elke job.”

“Ik werk met een leefgroep van zes personen en eentje van vier personen. Die laatste groep is de meest intensieve, want ze bestaat uit volwassenen met gedrags- en emotionele stoornissen. Mijn dienst start met het overlopen van de briefing van de vorige shift. Daaruit kan ik opmaken hoe alles verlopen is en of er zaken zijn waar ik specifiek op moet letten.”

Aan het begin van zijn shift wacht Dries zelf tot de bewoners tot bij hem komen. “Ik geef hen de tijd en ruimte om dat op hun eigen tempo te doen. Naarmate de dag vordert, beginnen ze meestal te ontdooien en plannen we een activiteit. Ik laat me daarvoor leiden door de sfeer van het moment. Als er bijvoorbeeld net een incident was, ga je niet gezellig een potje voetballen. Dan zorg ik er eerst voor dat de plooien worden gladgestreken. Na het middageten is er een rustmoment en nog een activiteit, we spelen dan bijvoorbeeld een spelletje of kijken naar een film. Na het avondeten zorg ik ervoor dat de bewoners rustig de nacht kunnen ingaan en maak ik de administratie in orde. Zo weten mijn collega’s van de volgende dienst ook hoe de dag is verlopen.”

“Elke dag is hier anders. Soms zijn er kleine of grote incidenten en dan probeer ik het spanningsniveau naar beneden te halen met een goed gesprek. De grootste uitdaging voor mij is omgaan met incidenten die op mijn persoon richten. Naar de cliënt toe is het belangrijk om zo snel mogelijk aan herstel te werken, ook als ik zelf nog niet echt klaar ben om die eerste stap te zetten. Gelukkig neem ik niet snel iets persoonlijk. En als ik de dag goed kan afsluiten met mijn gasten, geeft me dat veel voldoening.”

“Het is toch wel uniek om te zien wat vertrouwen kan doen. Vaak ben je de zoveelste persoon in hun leven die ze in vertrouwen moeten leren nemen.” Maar eens je dat punt bereikt hebt, is er veel mogelijk volgens Dries. “Ik ben over het algemeen een positieve persoon en probeer mijn cliënten daar ook in mee te nemen. Daarnaast straal ik ook een bepaalde rust uit en dat helpt hen om zich op hun gemak te voelen. Na verloop van tijd leer je ook heel goed om hun mimiek te lezen en weet je aan de hand van hun houding of gedrag wat voor dag het gaat zijn. Zo had ik in mijn vorige leefgroep iemand met dementie die een enorme fan bleek van een oud Aalsters liedje. Als ik dat begon te zingen, kon je pure vreugde aflezen van zijn gezicht. Het zijn die mooie momenten die ik enorm koester.” 

WOONBEGELEIDER

Dries
Kompas vzw
  • is 27 jaar
  • startte 4 jaar geleden bij Kompas vzw als woonbegeleider
  • heeft een broer met een meervoudige beperking: “Zo ben ik in aanraking gekomen met de zorgsector. Ik wou me op mijn manier kunnen inzetten voor wie zich moeilijker kan
    integreren in de maatschappij en zo ging de bal aan het rollen.”

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

Wil je graag op de hoogte blijven van het laatste nieuws bij
Dag v/d Zorg? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief.